Cano(-de-Ravenno)
Tripidium ravennae
Poaceae Graminaceae
Noms en français : Canne de Ravenne, Canne d'Italie.
Descripcioun :La cano-de-Ravenno trachis dins li duno en ribo de mar e dins la sablo de ribiero coume Durènço, s'atrobo souvènt coutrìo emé la paiolo. Es uno grando planto en mato que fai de cambo boutisso (cano). Lou dessubre de la baso di fueio èi di proun pelu. Li glumo e lemma soun barbudo. I'a pas pèr s'engana.
Usanço :Lou rizoumo sarié manjadis.
Port : Grando erbo
Taio : 1 à 4 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Tripidium
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 60 à 80 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Mar
- Sablo
- Ribiero
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Mediterranenco-Touranenco
Ref. sc. : Tripidium ravennae (L.) H.Scholz, 2006
(= Saccharum ravennae (L.) L., 1774 )
Erbo-dóu-siège
Scrophularia auriculata
Scrophulariaceae
Àutri noum : Erbo-dóu-bon-siège, Erbo-dóu-bon-sèti, Erbo-dóu-sèti, Erbo-de-sèti, Assiège.
Nom en français : Scrofulaire aquatique.
Descripcioun :Forto planto de la cambo carrado e un pau alado que vèn bèn dins li roubino. Se vèi peréu dous fueioun sus lou pecou de la fueio ; l'estaminodo es óuvalo sènso marjo.
Usanço :Coume soun noum lou dis, l'erbo-dóu-bon-siège es emplegado pèr apasima li moureno. A forto doso la planto pourrié èstre empouisounanto.
Port : Grando erbo
Taio : 60 à 250 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Scrophularia
Famiho : Scrophulariaceae
Ordre : Lamiales
Coulour de la flour :
Roujo
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 5 à 9 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Jun à setèmbre
Liò : Aigo
- Ribiero
- Roubino
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Mediterranenco-Atlantico
Ref. sc. : Scrophularia auriculata L., 1753